top of page
  • Eva Voogt

Basisburger


Teun woont sinds een jaar op de Prinsengracht in een studentencomplex voor internationale studenten. Met twee anderen fungeert hij als de 'conciërges' van het pand. Ze zorgen dat de tuin op tijd op slot gaat, dat er geen geluidsoverlast wordt veroorzaakt, dat soort dingen. Een van de andere conciërges loopt langs terwijl Teun en ik een biertje voor zijn huis drinken en vraagt of Teun vanavond mee-eet. 'Oh ja Eef, wil je mee barbecueën?'.


Sinds kort eet Teun ook geen vlees meer. Hij heeft zich ontpopt tot een ware kenner van de vegetarische sectie in de Albert Heijn: 'Die deluxe burgers zijn echt afzetterij. De basisburger, dat is wat je moet hebben'. Dus kopen we twee basisburgers, een paprika en een koud sixpack Hertog Jan.


In de binnentuin gooien we onze basisburgers en paprika op de BBQ. Teun pakt een bal uit zijn kamer en begint met een vriend over te schieten. Aan de picknicktafel naast ons zitten twee internationale studenten op een laptop te werken. Na vijf keer overpasen, raakt Teun de bal verkeerd. In slowmotion zie ik de bal richting de laptop gaan. KRAK. De laptop breekt in tweeën.


Mijn mond valt open. Teun staat met zijn handen in het haar. 'My thesis!', roept het meisje terwijl ze naar de laptop in twee stukken kijkt. O mijn god, denk ik. 'Go get an USB-stick!', schreeuwt ze tegen de jongen. De jongen rent het gebouw in en komt terug met een USB-stick in zijn handen. Het meisje houdt de laptop bij elkaar terwijl de jongen het document probeert op te slaan. De computer zit nog aan een kant vast en de electronica lijkt het nog te doen. De jongen duwt de andere kant terug in zijn schroeven. 'I'm just not gonna close it.', zegt hij dan. 'No but...', is mijn bijdrage aan de situatie. 'You should be able to close your laptop.', gaat Teun verder. 'Here, take my phonenumber. Whatever it costs, text me.' De jongen pakt de laptop op alsof het een pasgeboren baby is en vertrekt samen met het meisje naar binnen.


'Zo conciërge, goed gedaan.', zeg ik tegen Teun. Met moeite houd ik mijn lach in. Hij kijkt me ietwat geagiteerd aan. 'Nog maar een Hertog Jan dan?' 'Ja graag.'

'Lekker wel, die basisburger'.

bottom of page