Vandaag ben ik 22 geworden en omdat ik dit niet kan vieren zonder die mensen die mijn 22 jaren waar hebben gemaakt, zeg ik: self isolation my ass! en nodig ik jullie vanavond allemaal uit voor Virtuele Bingo. Want zelfs na 22 jaar, 'where there is a will there's a Fay'.
Fay en ik leerden elkaar kennen op werk, bij Café de Jaren, en besloten diezelfde zomer nog (in 2017) samen naar Lowlands te gaan. Dat werd een onvergetelijke tijd en sindsdien zijn we hele goede vrienden. Vrij plotseling besloot Fay Amsterdam te verruilen voor London: Amsterdam werd haar te klein. Inmiddels woont en studeert ze al bijna twee jaar in London. Vanwege de corona-crisis vertrok ze voor een tijdje naar Shoreham-by-Sea waar haar tante woont. De 28ste zou ze 22 jaar oud worden. Voorafgaand maakte ik me een beetje zorgen over hoe ze daar zonder vrienden en zonder ouders haar verjaardag moest gaan vieren: maar Fay zou Fay niet zijn als ze daar niet al lang iets op had verzonnen.
Ping! Appje van Fay: Om 22:00 gaan we van start! Dit is je kaart met bingo-nummers. Neem de cijfers over of print dit uit.
Om 22:00 uur Nederlandse tijd zit ik klaar voor mijn laptop. De zoom id-code wordt doorgegeven. De spanning neemt toe. En daar is ze! In een zwartje jurkje, met een prachtige pruik op en (natúúrlijk) een glas Gin&Tonic in haar hand. Achter haar hangt een groot rood doek en een spandoek met 'Fays Birthday Bingo'. Haar tante, oom en nicht hebben ook een pruik op en springen het beeld in. De virtuele gasten druppelen langzaam binnen: een voor een verschijnen ze op het scherm. Vrienden die ik via Fay heb leren kennen en inmiddels ook hele goede vrienden van mij zijn. De ouders en zus van Fay. Maar ook mensen die ik nog nooit eerder heb gezien: vrienden van de ouders van Fay en familie uit Engeland. Iedereen was ineens samen, klaar voor de Bingo-avond.
Welcome to Fays Birthday Bingo! How lovely to have you all. Rustig legt ze de spelregels uit. 'Hè?', 'Hoe?', klinkt het vanuit verschillende kamers maar uiteindelijk heeft iedereen het door. Het zijn in principe ook maar twee regels: 'line' en bingo.
Fay begint met grabbelen, pakt een bal en houd het getal voor de camera.
Eight and two. Eighty-two!
Twenty three. I need to pee.
Forty five. The year the war was ended!
Tijd passeert. De ene na de andere bal verschijnt in beeld. Tot, jawel hoor!, Iris een line heeft. De tante van Fay houdt de prijs op: een pasta-sliert. We'll send it to you!, roept Fay en begint weer te grabbelen voor de bingo.
Three and four. Thirty-four!
Eighty-nine. The year the wall fell down!
BINGO. Who said that?, vraagt Fay. Een man met bril en zijn vrouw steken hun hand op. Iedereen begint te klappen. De tante van Fay komt weer voor de camera staan met zijn prijs: een rol toiletpapier. Don't you worry. Soon it will be with you!, roept Fay.
De muziek gaat aan en Stevie Wonder is bij iedereen thuis over de speakers te horen. We beginnen allemaal in onze eigen kamer te dansen en het voelt net alsof we echt samen zijn. Fay gooit haar pruik af en begint wild te dansen. Vol trots en met een enorme glimlach kijk ik naar haar en al haar virtuele gasten: zelfs vanuit een ander land, in een tijd van social distancing, weet ze iedereen bij elkaar te brengen.