'Yes om 13u bij magere brug?', app ik terug.
'Ja magere. Maar we mogen elkaar niet aanraken!'
Voor vertrek zoek ik in de kast nog naar een meetlint die we tijdens de wandeling kunnen vasthouden maar ik kan hem niet vinden.
'1.5 meter afstand hè', zeg ik lachend als ik aan kom lopen.
'Ja maar wel echt.', zegt Pien bezorgd.
We beginnen aan onze wandeling en ik blijf op gepaste afstand.
'Eva je hoeft niet zó ver van me te blijven.'
'Dit is 1.5 meter!'
Een beetje onwennig loopt Pien rechtsvoor en blijf ik achter. Af en toe stopt ze tijdens haar verhaal ineens met lopen dus stop ik ook.
'Eva...', zegt ze lachend.
'Ja dat moet toch?'
Bij de Berlagebrug besluiten we naar beneden te lopen en op de houten steiger van de roeivereniging te gaan liggen. Ineens liggen we aan de Amstel met de zon in ons gezicht terwijl we het water onder ons horen klotsen. 'Net alsof we op het strand zijn', zeg ik tegen Pien. Pien vertelt over hoe ze niet zeker weet of ze nog naar New York kan verhuizen vanaf september.
'Dat kan wel toch?', vraag ik haar.
'Amerika loopt heel erg achter hè, qua corona-regelgeving. Dus als ik dan gewoon het onzekere voor het zekere moet nemen...'
'Het zekere voor het onzekere bedoel je.'
We schieten in de lach.
In de van Woustraat haalt Pien een broodje bij Stach en ik een veel te dure gember shot bij de Juice Brothers daar tegenover (want dat schijnt goed voor je te zijn?). Op het bankje voor de Juice Brothers gaan we weer even in de zon zitten. 'Ik wou dat hij het me niet verteld had.' Pien heeft een paar dagen terug een vriend van haar gezien die nu zegt koorts te hebben. 'Nu denk ik de hele tijd dat ik ook pijn in mijn borst voel.'
'Had jij niet ook een beetje astma?'
'Ik? Astma? Ik heb echt the opposite van astma!'
Ik moet lachen: 'Wat is the opposite van astma?'
'Nou gewoon, dat je nooit ergens last van hebt.'
En dat klopt: Pien heeft inderdaad nooit ergens last van.