Ik was afgelopen wintervakantie met mijn ouders, broer en zijn vriendin een weekend in Rotterdam toen dit boek mijn aandacht trok. Op de kaft staat in koeienletters I LOVE DICK en onderaan een quote van The Guardian: 'Dit is het belangrijkste boek over mannen en vrouwen dat in de afgelopen eeuw is geschreven.'
Vol verwachting begon ik aan het boek. Het gaat inderdaad over een Dick, niet het soort dick waar ik zelf aan dacht. Chris Kraus, de schrijver van het boek, raakt hopeloos verliefd op de collega van haar man. Je zal het wel raden: deze collega heet Dick. Ze krijgt hem maar niet uit haar hoofd en besluit hem te schrijven. Licht gegeneerd biecht ze het op aan haar man maar tot haar verbazing wilt hij meeschrijven. De brieven versturen ze echter nooit. Het boek bestaat uit al deze brieven.
Het greep me niet gelijk. Het is een aaneenschakeling van brieven aan iemand die ze één keer heeft gezien, waar ze een 'conceptual fuck' mee had. Dat het me niet gelijk greep, werd helemaal duidelijk toen ik het boek er laatst weer bij pakte. Ik wist niet waar ik was gebleven dus sloeg hem ergens aan het begin open. Tijdens het lezen herkende ik af en toe wel een zinnetje maar het verhaal was me verder onbekend. Toen ik bij bladzijde 112 kwam, zag ik ineens een boekenlegger, mijn boekenlegger.
Ik heb deze winter dit boek dus tot en met bladzijde 112 zitten lezen en ik kon me er niks meer van herinneren. Meestal lees je een bladzijde opnieuw wanneer je merkt dat de zinnen niet binnenkomen: ik ben gewoon stug doorgegaan tot ongeveer de helft van het boek. Ik zie mezelf al zitten, thuis op de bank met een boek in mijn handen rustig bladzijde voor bladzijde omslaand, tevreden het boek weer even wegleggen en letterlijk niet eens kunnen navertellen wat ik zojuist heb gelezen.
Nu ik thuis opgesloten zit, kunnen mijn gedachten blijkbaar ook nergens anders heen. De letters vormen woorden, woorden vormen zinnen en de zinnen een verhaal. Ik daag je uit nu je de tijd hebt (als je de tijd hebt) naar je boekenkast te lopen, een boek te pakken dat je al hebt gelezen en te kijken of je het wel echt hebt gelezen. Wie weet lees je het nu voor het eerst.