De avond begon op de opslagboot voor Teuns huis, met wat biertjes en chips. We verplaatsten naar de binnentuin en aten en dronken tot de zon onder ging. Ik zei: ‘Jongens ik moet nu wel naar huis, ik moet nog een stukje schrijven‘. Waarop Rosa zei: ‘Kan je niet hier schrijven, Eef? Ik heb net limoncello voor je ingeschonken‘. ‘Vooruit', antwoordde ik, 'als het me lukt om op alles in te loggen‘.
Dus hier zit ik: op de laptop van Teun te typen met een glas limoncello naast me terwijl Rosa en Amber aan tafel zitten te kletsen en Teun de afwas doet. Teuns laptop heeft een Duits toetsenbord: de ‘y‘ zit op de plaats van de ‘z‘ en de toetsen voor alle tekens zijn anders. Verschrikkelijk om op te typen, maar goed, ik zal roeien met de riemen die ik heb.
Amber vertelde vandaag over een leraar van haar, die nu noodgedwongen online les geeft, maar daarmee niet echt uit de voeten kan. Iedereen heeft zijn camera uitstaan en niemand reageert op zijn vragen. ‘Leerlingen praten dan wel in de chat maar dat snapt hij niet.‘, zegt ze tenslotte. ‘Ach...‘, zeggen wij in koor. Iedereen kreunt een beetje van medelijden. ‘Ah ja maar mannen kunnen sowieso heel zielig zijn.‘, vervolgt Rosa: ‘Ik kan nu geen voorbeeld bedenken van dat ik een vrouw echt zielig vond‘. Lachend, en een licht verontwaardigd, kijk ik Rosa aan. ‘Nee maar ik begrijp wat je bedoelt, Roos.', zegt Teun: 'Ik heb ook dat ik vrouwen nooit echt zielig vind.' ‘Jij kan dat dan weer niet zeggen, Teun.', zeg ik. 'Nee maar, als een vrouw in haar eentje op een bankje een ijsje zit te eten‘, vervolgt Rosa, 'dan denk je: nou, leuk. Maar bij een man denk je gelijk: ach, wat zou daar aan de hand zijn?' 'Het komt omdat mannen niet zelfredzaam zijn', zegt Teun. ‘Het komt omdat mannen zogenaamd niet kwetsbaar mogen zijn‘, zegt Rosa tegelijkertijd met Teun. Ik neem nog een slokje en denk: wat heerlijk om zulke vrienden te hebben. Mogen ze me nog lang limoncello voeren.