De wolken kleuren roze
maar zijn hart verlamt
Hopend op een sprong
blijkt zijn hart al lang verpand
Zoekend naar de zondaar
struikelt hij over een steen
Opkijkend naar de opkomende zon
fietsen fietsers vlug langs hem heen
Ondanks de duwende drukte
wordt hij vervoerd door een warme rust
Met gesloten ogen blijft hij liggen
Het is de stad die hem sust