Op 30 maart deed ik een online persoonlijkheidstest. Er kwam uit dat ik een 'protagonist' ben: 68% extravert, 60% intuïtief, 69% op principes gericht, 63% plannend en 67% assertief. Dat ben ik dus, blijkbaar, in percentages. Ik las iets over dat ik een natuurlijke leider zou zijn en graag anderen zou helpen bij het behalen van hun doelen. Ik moest denken aan mijn moment of fame op de basisschool toen ik door de juf werd benoemd tot EHBR (Eerste Hulp Bij Ruzie). Misschien moet ik daar toch iets mee doen, dacht ik toen. Ik googelde 'online mediation course' en een kwartier later had ik een LOI-cursus Mediation van twee maanden gekocht. Hartelijk dank voor uw inschrijving bij de LOI. Ik schrok zo van mijn plotselinge daadkracht dat ik besloot de aanschaf geheim te houden.
Ik ben inmiddels al zo'n drie weken bezig met deze cursus en ik heb nog steeds niks aan mijn ouders verteld. Het verzwijgen begon omdat ik eerst voor mezelf wilde zien of ik met mijn aanschaf heel dom of heel slim was geweest. Toen ik ontdekte dat de materie me wel beviel en nuttig was, leek het me vooral grappig om ze na de quarantaine te kunnen verrassen met een diploma in mediation.
Maar inmiddels voelt het een beetje alsof ik een dubbelleven leid. Ze hebben geen idee waar ik zo druk mee ben. Ik heb nog één filosofievak maar daar ben ik hooguit twee dagen in de week aan kwijt. Vandaag zat ik op het dak hoofdstuk zes van mijn Mediation-boek te lezen, beroepsvaardigheden van de mediator, toen mijn vader vroeg: 'Wat lees je daar?' 'Oh een boek', zei ik snel. Hij moest lachen: 'Ja dat zie ik ook wel.' 'Een leerboek.' 'Filosofie?' 'Mja'.
Omdat ik nu daadwerkelijk moet liegen om mijn cursus geheim te houden, en dat niet geheel ethisch verantwoord is, heb ik besloten dat ze het mogen weten. Dus pap, mam, ik weet dat jullie meelezen; verrassing!