Afgelopen 7 maart vierden we oma haar 94ste verjaardag. Evenementen met meer dan 100 man waren toen net verboden.
Lieve allemaal, morgen hoop ik veel van jullie te zien bij Nederzandt. Fijn. Jammer dat het coronavirus rondzweeft en mocht iemand daardoor bezwaar hebben, het is geen verplichting hoor, en uit veiligheid hebben we afgesproken niet te zoenen en geen handen te schudden. Ik hoop dat er toch veel zijn. Ik kijk er naar uit. Veel liefs, moeder en oma
Ik moet zeggen dat ik het wel rustig vond om alle tantes en ooms niet te hoeven zoenen. Dat zijn er namelijk nogal wat: mijn oma is moeder van tien waarvan mijn moeder er één is. Sinds de lockdown komt geen van de kinderen meer veel bij haar langs. Om elkaar toch nog te zien, houden ze nu elke vrijdag een gezamenlijke Zoom-borrel.
Zoals je je kunt voorstellen gaat dat er behoorlijk chaotisch aan toe.
Waar is Annemarie? Martien zit jij in de wind? Is Conny er niet? Jawel! Greetje je houdt je scherm scheef. Oh oeps. Jacqueline, heb jij muziek aanstaan? Ik zet het nu uit. We zien alleen je voorhoofd Willem. Hoest jij nog Kees? Nee hoor, ben weer beter. Harry missen we nog! Ik hoor Jan niet. Ik zeg ook niks Joke.
Maar zodra oma online komt, zijn ze alle tien stil. Hee mama!, klinkt het dan in koor.
Oma vindt het geweldig om al haar kinderen op één scherm voor zich te hebben. Hoewel ze vaak zegt dat ze het niet erg zou vinden om te gaan, zei ze gister na een verrassings-Zoom voor moederdag dat ze voor haar 95ste verjaardag een éxtra groot feest gaat geven.