'Glaasje water?', vraagt de man achter de balie. Ik schud nee. Het zit aardig vol in de wachtkamer. Een jongen van begin zestien met een snorretje dat hij beter af had kunnen scheren, een oude man met de laatste paar haren op zijn hoofd naar links gekamd, een vrouw met rode lippenstift en een rok die omhoog kruipt. Ik kijk naar wat ik aan heb. Misschien had ik toch beter iets anders aan kunnen doen. Waar zouden zij op zitten te wachten? Of beter gezegd: op wie?
Ik ben aan de beurt. Ik knik naar de rest van de wachtenden en loop richting de deur. Net als bij de anderen gaat hij vanzelf op een kier. 'Zorg dat elk moment telt' staat er op de deurpost. Uit de kier komt rook. Is het sigarettenrook? Ik duw de deur verder open maar zie geen hand voor ogen. De rook is zo dik dat de tranen me in de ogen springen. Welkom, klinkt het. Het ruikt er naar iets zoets, een soort mengeling van zweet en kruidenthee. 'Hallo?'. Er wordt geen antwoord gegeven. De deur slaat achter me dicht. Dus jij denkt dat je er klaar voor bent? Ik probeer de stem te lokaliseren maar de rook prikt in mijn ogen. 'Ja dat denk ik wel.', stamel ik. Neem plaats. Ik tast om me heen op zoek naar iets om op te zitten maar kan niks vinden. Ik installeer mezelf op de grond.
Lang of klein?, vraagt de stem. Ik grinnik: 'Oh dat maakt me niet uit hoor.' Je moet kiezen., klinkt het streng. 'Oké, iets langer dan ik ben.' Blauwe ogen of bruine ogen. Ik word een beetje misselijk van de geur en knijp mijn neus dicht. 'Dat maakt me echt niet uit.' Je moet kiezen. 'Uhm... blauw.' Sportief of creatief? Volgens mij komt de stem van boven. 'Creatief.', zeg ik terwijl ik omhoog kijk. Hoog of laag IQ? 'Jezus, wat is dat nou weer voor vraag?' Je moet kiezen. 'Ongeveer mijn IQ?' Hard of zacht? 'In wat voor zin?' Je moet kiezen. Tuurlijk krijg ik geen antwoord. 'Zacht.', zeg ik dan maar. Het blijft stil. Nerveus tik ik met mijn nagels op de vloer. Waarom doen zoveel mensen dit zichzelf aan? We hebben iemand gevonden, klinkt het boven me. De rook wordt minder en mijn zicht beter. Roze lampen springen aan. Ik sta op, stof mijn kont af en fatsoeneer mijn haar. 'Hallo?', ik zet een stap naar voren. 'Hallo?' Ik probeer de rook voor me weg te slaan in de hoop iemand te zien. Wil je dit echt?, klinkt de stem opeens weer, Je kan nu nog terug. De rook slaat weer voor me. Ik kijk naar mijn beneden, naar mijn schoenen. Mijn linkervoet is iets kleiner dan mijn rechter. Waarschijnlijk had iemand anders ze liever even lang gehad. 'Wacht, sorry.' Ineens klikt er iets in mijn hoofd. Ik zet een stap achteruit en voel me wat duizelig worden. 'Sorry dit was een vergissing.' Ik draai me om en probeer de deurknop te vinden. Waar is die deur gebleven?! Mijn hart begint te bonzen. 'Ik wil niet!' Met trillende handen duw ik zo hard als ik kan tegen de muur. 'Ik wil niet kiezen!'
Ineens sta ik weer in de wachtkamer. 'Glaasje water?', vraagt de man achter de balie. Ik wrijf in mijn ogen. 'Ja graag.' Ik neem het plastic bekertje aan en loop beduusd richting de uitgang. 'Vergeet ons geen vijf sterren te geven!', roept de man me achterna.